طرح توجیهی تولید پارچه کشباف

بافندگی از قدیمی ترین صنایع دستی بشر به شمار می رود. بشر اولیه از ابتدای شروع زندگی پس از رفع نیاز خوردن و آشامیدن به فکر پوشش خود افتاد تاعلاوه بر پوشیدن بدن در مقابل تغییرات جوی نیز محفوظ بماند. این نیاز ابتدا با استفاده از پوست حیوانات شکار شده تأمین شد تا به مرور بشر با مشاهده پشم گوسفندان و سایر الیاف به فکر تابیدن الیاف و تولید نخ افتاد.

به دلیل خصوصیات فیزیکی الیاف و منسوجات و آسیب پذیری آنها از حشرات و آب و هوا. نمونه های ماقبل تاریخ منسوجات بسیار نادر است. اما دستگاههای اولیه بافندگی به دلیل چارچوب محکمترشان ماندگاری بیشتری داشتند و محققان توانسته اند با بررسی این آثار به جا مانده به یافته ی تازه ای از تاریخ پارچه و ریسندگی دست یابند.

مردم مناطق مختلف جهان با توجه به ویژگی های بوم و جغرافیای خود از الیافی برای بافتن پارچه ها استفاده می کردند که در اطرافشان یافت میشد. و به همین دلیل گاه معروفیت و شهرت یکپارچه از روی بوم و جغرافیای تولیدش شناخته می شد. مثل ابریشمی که از چین می آمد. یا پارچه دیبایی که در امپراطوری روم تولید می شد .

تا قرن ۱۹ کلیه پارچه ها از الیافی بدست می آمد که ریشه در طبیعت اطراف انسان داشت. این الیاف طبیعی که به سه گروه الیاف گیاهی، حیوانی و معدنی تقسیم بندی می شوند، پارچه هایی را فراهم می آورند که بواسطه پیشرفت صنعت بافت و رنگرزی در انواع شکل ها و رنگ های گوناگون به تولید و مصرف عموم می رسید اما در قرن نوزدهم برای اولین بار انسان به دست به ساخت الیافی زد که دست ساخته خودش بود و در طبیعت یافت نمی شد.

اولین الیاف مصنوعی یکسره در فرانسه و از نیترو سلولز ساخته شد. در آلمان نیز روش کوپر و آمونیم ابداع شد. در سال ۱۸۹۲ میلادی دانشمندان موفق به تهیه ویسکوزوریون کردند.

پس از جنگ جهانی اول استات سلولز به صورت تجاری مورد بهره برداری قرار گرفت و در سال ۱۹۳۸ نایلون ساخته شد و پس از جنگ دوم بهبود کیفی فراوان یافت. الیاف پلی استر نیز در سالهای دهه پنجاه مورد استفاده واقع گردید.

منسوجات قابل استفاده از این الیاف اگرچه از نظر قابلیت، شست و شو و دوام دارای کیفیت بالاتری هستند لکن فاقد گرمای پشم خنکی پنبه و زیبایی ابریشم می باشند. پس از این دوران استفاده از پارچه در تمام شئون زندگی انسان مدرن گسترش روز افزون یافت.

و با توجه به تولید مصنوعی آن نیز تنوع فراوانی در شکل نوع بافت و رنگ پارچه به وجود آمد. با پیشرفت صنایع پتروشیمی و همچنین صنایع وابسته به انرژی اتمی پارچه هایی با قابلیت های ویژه به وجود آمد که در صنایع مختلف به کار می رفت.

کشباف یا استرج نوعی پارچه با بافت های از راست به چپ که خاصیت ارتجاعی دارد . پارچه های استرچ از جنس نایلون هستند ،که اولین لباس برای ورزشکار می باشد ،زیرا این نوع لباس عضلات و پوشش اولیه بدن را تکمیل کرده و حرارت و تعریق بدن را به لایه های بعدی انتقال می دهد و زود خشک می شود.

پارچه کشش پارچه مصنوعی است که کشش دارد. پارچه های کششی یا کشش ۲ طرفه یا کشش ۴ طرفه هستند. پارچه های کششی دو طرفه در یک جهت کشیده می شوند ، معمولاً از دستمال گرفته تا لایه برداری (اما بسته به گره می تواند در جهت های دیگر باشد). پارچه های کششی ۴ طرفه ، مانند اسپندکس ، در هر دو جهت ، به صورت متقاطع و طول کشیده شده اند.

پارچه های کششی از تلاش علمی برای ساختن الیاف با استفاده از نئوپرن تکامل یافته اند. از این تحقیق ، در سال ۱۹۵۸ ، پارچه های کششی تجاری (“الاستومریک”) مانند اسپندکس یا الاستان (که به طور گسترده با نام “لیکا” شناخته می شوند) به بازار عرضه شدند. پارچه های کششی ساخت لباس را ساده می کنند. برای اولین بار در لباس شنا، طراحان مد ابتدا از اواسط دهه ۱۹۸۰ استفاده از آنها را شروع کردند. آنها در اوایل دهه ۱۹۹۰ وارد بازار اصلی شدند و در لباس های ورزشی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند.

در مقیاس بزرگتر ، این مواد نیز با بسیاری از اهداف هنری و تزئینی سازگار شده است. سازه های پارچه کشش عناصر طراحی امروزی را ایجاد می کنند که کاربردهای بسیاری در تئاتر شرکتی و تولید رویداد دارند.

مراحل تولید پارچه

به طور کلی برای تولید پارچه سه مرحله وجود دارد. مرحله اول در تولید پارچه تولید نخ است. در این مرحله موادی که قبلا کشت و پردازش شده است از فیبر خام به نخ تبدیل می ‌شود. این امر از طریق فرآیندی به نام نخ‌ ریسی الیاف انجام می‌شود. نخ‌ ریسی ممکن است به صورت دستی انجام شود. اما این کار بسیار طاقت ‌فرسا و وقت‌گیر است.

امروزه، فرآیند نخ‌ ریسی بیشتر به وسیله چرخ ریسندگی انجام می‌شود. فیبرها در امتداد چرحها رانده می‌شوند و همانطور که ریسیده می‌شوند به دور یک وسیله سیلندری که ماسوره نامیده می‌شود جمع‌آوری می‌شود.

ماسوره فیبرهای ریسیده شده را نگهداری می‌کنند، که رشته بلند نخ متصل شده است. در مرحله بعدی، ماسوره‌ها به ماشین دیگری منتقل می‌شوند جایی که نخ به سفر خود برای پارچه شدن ادامه می‌دهد. بعد از اینکه مواد خام به نخ تبدیل شدند، آنها برای مرحله بعدی فرآیند تولید آماده می‌شوند، یعنی نخهای جدا به یکدیگر متصل می‌شوند تا پارچه شکل گیرد.

فرآیند اتصال نخ ها با یگدیگر بافت نامیده می‌شود. بافندگی در یک ماشینی انجام می‌شود که ماشین نساجی نامیده می‌شود و به دو گروه نخ احتیاج دارد. اولین گروه تار نامیده می‌شود و دومین گروه پود نامیده می‌ریزد.

ماشین نساجی توسط یک کامپیوتر کنترل می‌شود که به پود این اجازه را می‌دهد تا بداند چگونه بافته شود. بعد از اینکه پارچه بافته شد، از ماشین نساجی جدا می‌شود و وارد مرحله آخر یعنی پردازش می‌شود. پارچه هنگامی که از دستگاه جدا می‌شود یک ورقه صاف سفید رنگ است.

بدون رنگ است و پر از ناخالصی است و تکه‌پاره‌ها و تکه‌های ریز دانه است. قبل از اینکه تبدیل به پارچه قابل استفاده شود باید تمیز شود. در ابتدا به وسیله آب اکسیژنه تمیز می‌شود تا رنگ اصلی پارچه تمیز شود. سپس به وسیله مواد شیمیایی مختلفی چربی و سایر اجزا که به طور طبیعی به فیبر می‌چسبند از روی آن برداشته می‌شوند. نهایتا پارچه برای انتقال به کارخانه پارچه و لباس آماده می‌شود.